همه چیز درباره مرگبار ترین ورزش جهان
تاریخ انتشار: ۱۶ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۰۱۴۰۹
به گزارش همشهری آنلاین، آمریکایی‌ها با توجه به مسابقات رزمی واله تودو در برزیل این ورزش را ابداع کردند. هرچند اسنادی وجود دارد مبنی بر اینکه ورزشی مشابه در مسابقات المپیک سال ۶۴۸ ماقبل میلاد در یونان برگزار شده است.
اولین دوره این مسابقات ورزشی در سال ۱۹۹۳ در دنور کلرادوی آمریکا انجام شد. درواقع می‌توان یواف‌سی را ترکیبی از ورزش‌های بوکس، جو جیتسوی برزیلی، کشتی و موآی‌تای دانست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
البته به کمک تلویزیون از سال ۱۹۹۶ این ورزش توانسته طرفداران بیشتری در سایر قاره‌ها (آسیا، اروپا و اقیانوسیه) بیابد. علاقه‌مندان به این ورزش می‌توانند با پرداخت مبلغی اندک به صورت ماهانه مبارزات مهیج این ورزش جدید را تماشا کنند که شاید بتوان گفت شباهت‌های زیادی به مبارزات وحشیانه کشتی کچ دارد.
تاریخچهدر سال ۱۹۹۱ آرت دیوی، یک تاجر آمریکایی با روریون گریسی، پایه‌گذار ورزش جیو جیتسو در برزیل، ملاقات کرد. گریسی یک مدرسه ویژه آموزش جیو جیتسو در کالیفرنیا تأسیس کرده بود و به همراه تمام اعضای خانواده‌اش در آنجا مشغول تربیت رزمی‌کاران جوان بود. این آشنایی باعث شد دیوی هم به یکی از شاگردان پرکار گریسی تبدیل شود.
یک سال بعد دیوی که با افتخارات خانوادگی گریسی آشنا و به شدت به ورزش جیو جیتسو علاقه‌مند شده بود پیشنهاد کرد مسابقات ویژه‌ای برای این ورزش برپا کنند و از تمام مبارزان کشورهای مختلف برای حضور در این رقابت‌ها دعوت کنند: مسابقات جنگ دنیاها.
در این مسابقات رزمی‌کاران مختلف از رشته‌های گوناگون رزمی حضور داشتند و مقررات خاصی نیز در رینگ مبارزات وجود نداشت. از سوی دیگر میلیوس که کارگردان فیلم‌های مستند و دوست گریسی است قبول کرد فیلم‌های ویدئویی جذاب و ویژه‌ای از این مسابقات تهیه کند تا بدین‌ترتیب بتوان این ورزش را به همه دنیا معرفی کرد.
در سال ۱۹۹۳ این مسابقات شکل رسمی‌تری به خود گرفت و اسپانسرهای قدرتمند آن نیز توانستند با تلویزیون‌های مختلف دولتی و خصوصی قرارداد پخش منعقد کنند تا گستره طرفداران یواف‌سی گسترش پیدا کند. نام یواف‌سی هم در همین سال برای این مسابقات انتخاب شد تا دربرگیرنده بخش اعظمی از ورزش‌های رزمی باشد.
در واقع از این سال بود که یواف‌سی توانست خود را از سایه مسابقات جیوجیتسوی برزیلی خارج کرده وهویت مستقلی بیابد؛ چراکه یواف‌سی در مقایسه با جیو جیتسو مبارزه‌ای‌تر است و وجه هنری آن، کمرنگ‌تر.
در اولین دوره مسابقات مبارزانی چون اسمیت، روزیر، گوردیو، فریزر، شامراک، تولی، رویس گریسی (برادر کوچک‌تر روریون گریسی یکی از موسسان مسابقات یواف‌سی) و جیمرسون از رشته‌های مختلف رزمی (کیک‌بوکسینگ، سویت بوکس، کاراته، کشتی کچ و بوکس) شرکت کردند. اتفاقا مسابقات اولین دوره باعث شد یواف‌سی طرفدارانی در بین جوانان اروپایی و آمریکایی بیابد.
بازی خشنپاسخ این سوال را باید در شرکت‌کنندگان مسابقات یواف‌سی جست‌وجو کرد. تا به حال در مسابقات ورزشی مختلف همیشه ورزشکاران با هم‌رشته‌ای‌های خود رقابت کرده‌اند و و هرگز بستری فراهم نشده که به عنوان مثال یک کاراته‌کای حرفه‌ای مقابل یک بوکسور سنگین وزن قرار گیرد.
کافی است نگاهی به بازی‌های رایانه‌ای خشن موجود در بازار بیندازید. بازی‌های مبارزه‌ای که در آن شخصیت‌های مبارز از رشته‌های مختلف رزمی انتخاب شده‌اند، پرطرفدارتر هستند. یعنی به زبان ساده، یواف‌سی به نوعی مسابقه‌ای است نهایی بین قهرمانان رشته‌های مختلف رزمی تا بدین‌ترتیب بهترین رشته رزمی هم از نظر هنری و هم از نظر مبارزه انتخاب شود.
همچنین قهرمانانی که سال‌ها در رشته‌های خود رقبای مختلف را شکست داده‌اند و سابقه طولانی دارند، می‌توانند با حضور در این مبارزات، خود را در برابر قهرمانان سایر رشته‌های رزمی محک بزنند و البته در نهایت جایزه بزرگی به دست آوردند. البته طبق انتظارها رویس گرویس جوان توانست با استفاده از مهارت‌های ورزش جیوجیتسو و سرعت و چالاکی‌اش به مقام قهرمانی اولین دوره این مسابقات دست پیدا کند اما در پایان مسابقات گزارش مالی اسپانسرها مسوولان برگزاری مسابقات را شگفت‌زده کرد.
دانا وایت می‌گوید: «ما تنها برای یک دوره برنامه‌ریزی کرده بودیم اما در پایان دور اول اسپانسرهای مسابقات از ما خواستند به این مسابقات ادامه دهیم و ساختار آن را گسترده‌تر کنیم. ورزشکارانی که در مسابقات دور اول شرکت می‌کردند؛ اصلا انتظار نداشتند روزی این مسابقات به یک ورزش جدید بدل شود؛ یعنی هیچ‌کدام از ما چنین تصوری نداشتیم ولی استقبال گسترده بینندگان تلویزیونی و ورزشکاران مختلف هنرهای رزمی ما را مجاب کرد یواف‌سی را به مسابقاتی بزرگ و برنامه‌ریزی شده و در نهایت یک ورزش جدید تبدیل کنیم.»
در سال‌های ابتدایی برگزاری مسابقات یواف‌سی هیچ وزن‌شاخه‌ای وجود نداشت و مبارزان با رقبای مختلف روبه‌رو می‌شدند که گاه تفاوت وزن و قد دو مبارز باعث جذاب‌تر شدن مسابقات می‌شد؛ چیزی شبیه به فیلم سینمایی هالیوودی مورتال کومبات تورنمنت. به عنوان مثال در یکی از مسابقات دوره‌های ابتدایی، کیت هکنی ملقب به قاتل بزرگ با امانوئل یاربوروغ مواجه شد در حالی که بین دو مبارز ۲۳سانتی‌متر اختلاف قد و ۱۸۰کیلوگرم اختلاف وزن وجود داشت.
جالب است بدانید که اتفاقا این تفاوت قد، وزن و قدرت بدنی مبارزان باعث شد رزمی‌کاران تکنیکی و محافظه‌کار نتایج بهتری کسب کنند تا رزمی‌کاران غول‌پیکری که بی‌مهابا به حریف حمله می‌کردند. قهرمان دور اول، رویس گرویسی هم تنها ۷۹ کیلوگرم وزن داشت و به کمک تکنیک‌ها و مهارت‌های ورزش جیوجیتسو، توانست رقبای خود از رشته‌های مختلف کاراته و بوکس را به راحتی شکست دهد.
در سال ۱۹۹۵ در ساختار برگزاری مسابقات تغییرات زیادی به وجود آمد و اسپانسر اصلی مسابقات نیز عوض شد. کمیته فنی برگزاری مسابقات هم مقررات جدیدی برای ورزشکاران معین کرد تا مبارزات روی‌رینگ سروشکل بهتری به خود بگیرد. در اولین دوره برگزاری مسابقات یواف‌سی شعار «هیچ قانونی وجود ندارد!» توانسته بود رزمی‌کاران بسیاری جلب کند اما از سال ۱۹۹۷ رسما قوانین و مقررات جدیدی برای مبارزان این رقابت‌ها وضع شد. اما حرکت‌هایی که از آن سال خطا محسوب می‌شود: گاز گرفتن، انگشت در چشم حریف کردن، کشیدن موی حریف، کوبیدن سر به صورت حریف، ضربات خطرناک به کشاله ران.
کن شامراک کسی بود که توانست قهرمانی اولین دوره مسابقات نوین یواف‌سی را به دست آورد. البته همچنان مسابقات یواف‌سی پس از مسابقات کشتی کج، خشونت‌بارترین مسابقات رزمی آمریکا و جهان به حساب می‌آید و تلویزیون‌های مختلف قبل از شروع پخش مسابقات، تذکرات لازم را به مخاطبان در مورد خشونت موجود در مسابقات می‌دهند.
به علاوه مسابقاتی که در کنار تورنمنت اصلی به نام سوپرفایت برگزار می‌شود؛ خشونت بیشتری به همراه دارد چون در این مسابقات دو حریف تنها در یک راند در مقابل هم قرار می‌گیرند و برنده تک‌مسابقه، قهرمان تورنمت سوپرفایت به شمار می‌آید.
البته در طول بیش از یک دهه فعالیت مسابقات یواف سی مخالفت‌های زیادی با ادامه برگزاری این مسابقات وجود داشته است. بالاخره کار به جایی رسید که تعدادی از اهالی سیاست هم وارد معرکه شدند و بابرگزاری مسابقات خشونت آمیز یواف‌سی مخالفت کردند و به این ترتیب فرمانداران ۵۰ایالت آمریکا برگزاری این مسابقات را ممنوع اعلام کردند و به مسابقات یواف‌سی لقب جنگ انسان‌های احمق غول‌پیکر را دادند. به دنبال ادامه این اعتراضات و مخالفت‌ها، از سال ۱۹۹۷ میلادی ۳۶ ایالت آمریکا از ادامه برگزاری مسابقات یواف‌سی جلوگیری کردند.
بیشترین منازعات در نیویورک اتفاق افتاد جایی که به نوعی قلب تپنده مهیج‌ترین مبارزات یواف سی بود اما به لطف قدرت سیاسی مخالفان بالاخره یواف‌سی مجبور شد نیویورک را ترک کرده در چند ایالت به صورت محدود مسابقات خود را برگزار کند.
بالاخره تغییرات ساختاری در برگزاری مسابقات یواف‌سی باعث شد شعله اعتراضات خاموش شود تا مبارزان امنیت بیشتری در تورنمت داشته باشند و از روش‌های منصفانه‌تری برای شکست‌دادن رقیب استفاده کنند.
از قهرمانان عصر نوین مسابقات یواف‌سی می‌توان به کولمن، بلفورت، اورتیز، شامراک، کوچر، برنت، مایل تیش، لیدل، ریزو، هورن، ویلیامز، هیوز و تنر اشاره کرد. البته در سال ۲۰۰۴ اسپانسرهای برگزاری مسابقات یواف‌سی با مشکلات مالی زیادی مواجه شدند. کسری ۳۴میلیون دلاری زوفا، اسپانسر اصلی مسابقات باعث شد یواف‌سی در سال‌های بعد، جمع‌وجورتر و با هزینه و تبلیغات کمتر برگزار شود.
مسوولان برگزاری مسابقات تصمیم گرفتند دور اول مسابقات را با نام انتقام جنگجویان برگزار کنند. در چهارمین دوره مسابقات رویس گرویسی افسانه‌ای توانست سومین قهرمانی پیاپی خود در یواف‌سی را جشن بگیرد و نام خود را به‌عنوان اولین رکورددار در تاریخ این ورزش ثبت کند. رکورد او هنوز پابرجاست.
در دوازدهمین دوره مسابقات یو اف‌سی مارک کولمن با شکست دن سورن به اولین قهرمان سنگین‌وزن مسابقات تبدیل شد تا نشان دهد مبارزان غول‌پیکر هم می‌توانند قهرمان یواف‌سی شوند. در سال ۱۹۹۷ برای اولین بار مسابقات رسمی یواف‌سی خارج از خاک آمریکا و در ژاپن، سرزمین آفتاب تابان، برگزار شد.
در سال ۱۹۹۸ قهرمانی به نام چاک لیدل توانست تمام رقبای صاحب‌نام خود را شکست داده؛ به اولین مقام قهرمانی دست یابد. از آن سال چاک به یکی از قهرمانان ثابت یواف‌سی تبدیل شد که همیشه در مسابقات نهایی حضور داشت و توانست لقب مرد یخی را به دست آورد.
در دوره سی‌ام مسابقات یواف‌سی و در بازی فینال، طولانی‌ترین مبارزه تاریخ این ورزش انجام شد و در نهایت ینس پولرو توانست با شکست قهرمان ژاپنی، کائول اونو، به قهرمانی دست بیابد. در سال ۲۰۰۵ تلویزیون مجازی اسپایک برای اولین بار مسابقات یواف‌سی را پخش کرد.
در دوره شصت و هفتم مسابقات یواف‌سی اتفاق جالبی افتاد؛ طبق اعلام منابع خبری حدود ۷۲درصد مسافران و توریست‌هایی که در خلال برگزاری مسابقات وارد لاس وگاس نوادا شدند تنها برای تماشای مسابقات به این شهر سفر کرده بودند. در واقع از این سال به بعد تمام ایالت‌های آمریکا متوجه جنبه توریستی مسابقات یواف‌سی شدند.
در سال ۲۰۰۸ مسابقات ویژه یواف‌سی در کارولینای شمالی برگزار شد که تمام مبارزان آن از نیروهای نظامی ارتش آمریکا بودند. تمام عواید برگزاری این مسابقات ویژه اعم از فروش بلیت و حق پخش تلویزیونی (مبلغ شش میلیون دلار) صرف امور خیریه شد. در روز ۲۷مارس سال جاری یواف‌سی پا به عرصه سینما گذاشت: در این تاریخ مسابقات نهایی دوره صد و یازدهم یواف‌سی به صورت زنده در ۱۱۱ سینمای مجهز سراسر آمریکا پخش شد.
کد خبر 778558 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها ویژه ورزشی بدنسازی و رزمی برزیل ایالات متحده آمریکا ورزشمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: ویژه ورزشی بدنسازی و رزمی برزیل ایالات متحده آمریکا ورزش رشته های مختلف دوره مسابقات رزمی کاران اولین دوره دور اول باعث شد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۰۱۴۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این گزارشگر تا آخر عمر گاف نداد!
مسعود اسکویی در طول این سال‌ها که در رادیو و تلویزیون گزارشگر و گوینده اخبار بوده است، می‌گفت که تاکنون هیچ گافی نداده است، راست هم می‌گفت چراکه او گزارشگری را در کنار زنده‌یاد بهمنش آموخته بود و در خاطراتش همواره از زنده‌یاد عطاءالله بهمنش یاد می‌کرد.
به گزارش ایسنا، مسعود اسکویی صبح امروز ـ چهارشنبه ـ ۱۲ اردیبهشت ماه از دنیا رفت؛ گوینده پیشکسوتی که هر بار با او تماس می‌گرفتیم با رویی گشوده و صبوری به گفت‌وگو می‌پرداخت و پاسخگوی سوالاتمان در حوزه رادیو می‌شد.
در گزارش زیر گفت‌وگوی قدیمی با مسعود اسکویی را که از سال‌ها پیش داشتیم، مرور می‌کنیم. در این گفت‌وگو او از ۴۶ سال تجربه گویندگی گفته است.
مسعود اسکویی، گزارشگر پیشکسوت به گفته‌ی خودش از سال ۴۵ استخدام تلویزیون شد و به عنوان گوینده‌ی خبرهای سیاسی در تلویزیون حضور داشت.
سال‌ها به عنوان گوینده‌ی خبر سیاسی کار می‌کرد و چون هنوز بخش ورزشی از بخش سیاسی جدا نشده بود، اخبار ورزشی را نیز در همان جا می‌خواند. زمانی که بخش ورزشی از بخش سیاسی جدا شد، به بخش ورزشی خبر آمد و گوینده‌ی ثابت خبر ورزشی تلویزیون در ساعات ۱۹ و ۲۱ شد.
مسعود اسکویی، گزارشگر پیشکسوت رادیو و تلویزیون پس از گویندگی اخبار با گزارش‌های ورزشی آشنا شد و شروع به گزارش کردن در کنار عطاءالله بهمنش، گزارشگر پیشکسوت کرد.
خاطره جالب از گزارشگری اسکویی در تلویزیون
مسعود اسکویی روایت می‌کرد: یادش بخیر یک استادی داشتیم آقای پیمان که همیشه می‌گفت هر مطلبی که می‌خواهید چه در رادیو و چه در تلویزیون ارائه دهید، حتما یک بار قبلش بخوانید. اشکال هم ندارد از پشت دوربین، بیننده نگاه کند؛ به هر حال یک خبر تازه در وسط برنامه به دستتان رسیده است.
می‌گفت، تلویزیون اوایل، ساعت شش تا هشت دو ساعت برنامه داشت که یک ربع آن خبر بود. از سریال و فیلم هم خبری نبود. یک روز وقتی خبرهایمان تمام شد در پایان خبری را به من دادند که نوشته بود «توجه بفرمایید امروز در ایتالیا جوانی با اتومبیل تصادف کرد و یک ... قطع شد» با توجه به اینکه قبلا این خبر را نخوانده بودم، شروع کردم این خبر را برای بینندگان بخوانم و در فکر خودم گفتم باید پایش باشد که قطع شده است؛ در حالی که زمانی که جمله‌ی بعد را خواندم این بود که پلیس پس از پنج ساعت جستجو «گوش» اش را پیدا کرده است!
به خنده می‌گوید: بالا خواندیم پا و پایین خواندیم «گوش» حالا جواب بیننده را چه می‌خواهیم بدهیم!؟
اولین گزارشگر تنیس و سوارکاری در ایران هستم
اسکویی اولین گزارشگر تنیس و سوارکاری در ایران بود. اتومبیل‌رانی، مسابقات ورزشی مثل فوتبال و فوتسال نیز از جمله ورزش‌هایی بود که گزارش می‌کرد.
خاطراتش را چنین یادآور می‌شد: «در آن زمان چون ۱۵ نفر بیشتر نبودیم، در گروه ورزش تلویزیون اکثر برنامه‌ها را گزارش می‌کردیم. فوتبال هم گزارش می‌کردم و ضمن اینکه گزارش می‌کردم اخبار هم می‌خواندم. تا اینکه پس از انقلاب سال ۱۳۶۸ من را به رادیو آوردند. خیلی سخت بود ولی خوب به رادیو آمدم.
این پیشکسوت رادیو می‌گوید: ضمن اینکه برنامه‌ها را در رادیو اجرا می‌کردم، مسابقات را نیز گزارش می‌کردم؛ البته بیشتر مسابقات والیبال و تنیس را گزارش می‌کردم و به همراه تیم‌ها به کشورهای دیگر می‌رفتم. در تهران هم مسابقات مختلفی بود که می‌رفتم و گزارش می‌کردم.»
فوتبال ایران و استرالیا خیلی برایمان هیجان داشت
اسکویی درباره‌ی جذاب‌ترین گزارشی که تاکنون از او به یادگار مانده است، صحبت کرده و گفته بود: البته تمام مسابقاتی که گزارش می‌کنیم برای ما جذاب است؛ اما خاطرم هست زمانی که مسابقات والیبال جام ملت‌های آسیا در کشورمان بود که تیم‌های خارجی هم آمده بودند، بسیار برایم جذاب بود. به ویژه اینکه قهرمان جام ملت‌های آسیا شدیم.
او همچنین بازی فوتبال ایران و استرالیا را جزو جذاب‌ترین گزارش‌های کاری‌اش خواند و گفت: در این بازی من، مجری و گوینده‌ی برنامه بودم؛ یعنی گزارشگر نبودم اما بسیار هیجان داشت و خیلی اثرگذار بر روی کارمان بود.
به کار گویندگی بسیار عشق می‌ورزیدم
اسکویی همچنین با اشاره به اینکه زمانی که به تلویزیون وارد شد، جوانی ۲۴ ساله بود و هنوز آن پختگی لازم را پیدا نکرده بود، اظهار کرده بود: هرچه جلوتر می‌رفتم در حین کار، به کار گویندگی بسیار عشق می‌ورزیدم. گویندگی هم در تلویزیون و هم در رادیو؛ اکنون هم که تا به اینجا رسیده‌ام همین حس را دارم. از دل و جان گویندگی و کارم را دوست دارم و کم کم سعی کردم پیشرفت کنم به رادیو آمدم و اکنون به اینجایی که هستم رسیدم.
در شهرستان‌ها گزارشگران بی‌طرفانه گزارش نمی‌کنند
این گزارشگر قدیمی تلویزیون و رادیو در ارتباط با گزارشگران جوان امروزمان در شبکه‌های مختلف رادیویی و تلویزیونی اظهار کرده بود: مساله‌ای که گزارشگران جوان ورزشی باید در نظر داشته باشند، بی‌طرف بودن است. حال با توجه به اینکه هر کسی ممکن است علاقه‌ای به تیمی داشته باشد اما در گزارشش نباید این امر نشان داده شود. باید طوری گزارش کند که بی‌طرف باشد. اگر در رادیو گزارش می‌کند، باید شنونده‌ی خود را حفظ کند و اینکه در رشته‌ای که گزارش می‌کند، باید مطالعه‌ی زیادی داشته باشد.
او افزوده بود: متاسفانه در شهرستان‌های ما به چشم می‌خورد که گزارشگران ما بی‌طرفانه گزارش نمی‌کنند. در تلویزیون به دلیل اینکه ۷۰ درصد تصویر است و ۳۰ درصد گوش کردن، گزارشگر هر چه بگوید و بیننده هم هر چقدر دقت کند، ۳۰، ۴۰ درصد بیشتر نمی‌گیرد؛ به دلیل اینکه حواسش همه به تصویر است. اما در رادیو ۱۰۰ درصد گوش است؛ بنابراین باید گزارشمان نسبت به تلویزیون متفاوت باشد.
اسکویی بار دیگر تاکید کرده بود: مساله‌ی بی‌طرفی خیلی مهم است که متاسفانه در شهرستان‌ها می‌بینیم و خیلی واضح است. این جانبداری در تمام رشته‌ها از جمله فوتبال، والیبال، بسکتبال، هندبال و همه اینها کاملا به چشم می‌خورد.
اسکویی با توصیه بر اینکه در تلویزیون گزارشگر نباید زیاد صحبت کند به دلیل اینکه تصویر به کمکش می‌آید، خاطرنشان کرد: متاسفانه گزارشگران جوان شهرستانی ما همین طور هزار ماشاء‌الله پشت سر هم در تلویزیون صحبت می‌کنند.
با اطلاعات کافی مسابقه را گزارش کنیم
اسکویی با توصیه نسبت به اینکه گزارشگر باید مطالعه‌ی زیادی داشته باشد و بداند جریان بازی از چه قرار است، گفته بود: الان مثل گذشته نیست، یک بچه پنج، شش ساله هم می‌تواند از من ایراد بگیرد. کوچکترین اشتباه و غلطی که داشته باشیم تماس می‌گیرند و می‌گویند. خیلی باید حواسمان جمع باشد و دقت و مطالعه کنیم و با اطلاعات کافی مسابقه را گزارش کنیم.
تاکنون هیچ گافی نداده‌ام/با دل و جان کار کردیم
اسکویی از سال ۴۵ در تلویزیون بود و سپس در سال ۶۸ به رادیو آمد. تاکید می‌کرد که تاکنون هیچ گافی نداده‌ام، اینکه چیزی را جابه جا بگویم، نه این کار را نکرده‌ام. نمی‌خواستم هیچ ایرادی از من نه در تلویزیون و نه در رادیو گرفته شود.
او درباره‌ی افتتاح رادیو ورزش گفته بود: رادیو ورزش هشت تیرماه سال ۷۸ افتتاح شد و آقای جهانی، ندیری، شادابی و من چند نفری بودیم که به عنوان موسسان و بانیان شبکه ورزش حضور داشتیم. همگی با دل و جان کار کردیم و امروز شبکه ورزش جای خود را در بین همه باز کرده است.
در پخش بعضی از جمله فوتبال و جام جهانی حتی از تلویزیون جلوتر هستیم
اسکویی به رادیو بسیار عِرق داشت؛ «به جرأت می‌توانم بگویم در پخش بعضی مسابقات، از جمله فوتبال و جام جهانی، رادیو ورزش از تمام رادیوها و حتی از تلویزیون جلوتر است؛ به عنوان مثال زمانی که به همراه تیم‌ها به مسابقات کانادا رفته بودم، در مسابقات وزنه‌برداری آقای رضازاده مسابقه داشت و من هم با یک موبایل گزارش می‌کردم. اما در تلویزیون اینگونه نیست وقتی در المپیک ۲۰ رشته داریم تلویزیون نمی‌تواند پخش مستقیم همزمان داشته باشد. اما ما در رادیو همزمان می‌توانیم پوشش دهیم؛ بنابراین در اینجا از همه جلو می‌افتیم.»
ما شدیم شبکه ماشین! کسی از ما قبول نمی‌کند درجا بزنیم
این گزارشگر پیشکسوت با خنده چنین اظهار کرده بود: ما شدیم شبکه ماشین! همه برنامه‌هایمان را گوش می‌دهند؛ البته مخاطبان انتظار پخش مستقیم همه مسابقات را از ما دارند و این کار ما را یک مقدار سخت کرده است. باید دقت کنیم از اینکه هستیم بالاتر برویم.
اسکویی با بیان اینکه تا چه میزان دامن زدن به حاشیه‌های ورزشی در دستور کار رادیو ورزش است؟ گفته بود: ما در حال حاضر کاری می‌کنیم حاشیه‌مان کمتر باشد و به اصل قضیه بپردازیم. در موارد مختلف برنامه‌های علمی داریم که شاد هستند و واقعا یک تلاش همه‌جانبه است؛ به گونه‌ای که کسی نمی‌تواند بگوید ما ساعت‌ها استراحت و بیکاری داریم، همه در تلاشند و ارتباط زیادی با مسؤولان و دست‌اندرکاران ورزشی داریم بلافاصله موضوعات و انتقادات را مطرح می‌کنیم. با توجه به کارهایی که انجام می‌دهیم کسی از ما قبول نمی‌کند درجا بزنیم.
احتیاج به رادیو ورزش ۲ داریم
او با اشاره به اینکه یک رادیو به مدت ۲۴ ساعت برای ما باز هم کم است، با توجه به اینکه برنامه‌های خیلی متنوعی داریم، گفته بود: زمانی که پخش مستقیم داریم برنامه‌هایی که در آن ساعت پخش می‌شوند پخش نمی‌شوند، به هر حال بیننده توقع دارد برنامه‌ی خودش را پخش کنند و این برنامه هم شنونده‌ی خاص خودش را دارد. در اینجاست که احتیاج به شبکه‌ی دیگری تحت عنوان «رادیو ورزش» داریم تا اینگونه برنامه‌ها در ساعات مشخص خود پخش شوند. خوب است اگر «رادیو ورزش ۲» ایجاد شود، در این صورت هم شنونده‌هایی که برنامه دوست دارند، گوش می‌دهند و هم شنونده‌هایی که پخش مستقیم مسابقات را دنبال می‌کنند گوش می‌دهند.
اولین گزارش فوتبالم در کنار استادم آقای بهمنش بود
مسعود اسکویی سپس از همکاری‌اش با عطاءالله بهمنش گفته؛ «در تلویزیون قبل از انقلاب با آقای بهمنش همکاری داشتم، مسابقات مختلفی رفتیم که او گزارش می‌کرد و من هم در کنارش بودم. اولین گزارش من در سفر به کویت و بازی پرسپولیس با تیم القادسیه و دو تیم دیگر بود که از طرف تلویزیون من و آقای بهمنش رفته بودیم من در آنجا برای اولین بار بود که گزارش فوتبال می‌کردم ۱۰ دقیقه آقای بهمنش گزارش می‌کرد پنج دقیقه هم من گزارش می‌کردم.»
او در پایان گفت‌وگویش با ایسنا بار دیگر تاکید کرده بود: خیلی سخت بود که از تلویزیون به رادیو آمدم اما حالا با جان و دل گویندگی و کارم را دوست دارم و تاکنون که به اینجا رسیدم، بسیار به کارم عشق می‌ورزم.
انتهای پیام
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود